Handig! Blogvanschrijvmeisje.wordpress.com

"Als moeder kun je eigenlijk niet ziek zijn". Dit hoor je moeders regelmaƟg zeggen. Hoe je het ook went of keert, de zorg voor je kinderen gaat gewoon door. De kinderen moet aangekleed, met ontbijt achter de kiezen en schoongepoetste tandjes, om 8.30 uur op school zijn. Ze moeten ‘s middags van school gehaald worden. De zwemles gaat gewoon door. Er moet een gezonde maalƟjd op tafel staan en ‘s avonds moeten ze opƟjd in hun bedje liggen. Als de kids op school zijn kun jij onder de dekens kruipen. Of ben jij het type dat dit moeilijk vindt? Is toegeven aan de rust die je nodig hebt jouw ding? Of ben jij het type dat het stof op de vloer en de remsporen in het toilet niet kan verdragen en ga je aan de schoonmaak, terwijl je ziek bent? Hoestend en proestend en rilligerig ga je als moeder door. Hoe fijn is het als je kan toegeven aan je ziek-zijn en de buurvoruw of je moeder de boodchappen doet en de hond uitlaat? Hoe fijn als een moeder van school jouw kinderen meeneemt en bij jou thuis aflevert, zodat jij op de bank kan blijven liggen? Nog fijner is het als jouw kroost op zo’n dag speelafspraakjes heeŌ bij vriendjes thuis. Als je kinderen groter zijn wordt het een stukje makkelijker. Tieners / jongvolwassenen redden zich wel als mams ziek is. Toch? Toen ik laatst ziek was, waren mijn jongens dat ook. Manlief werkte overdag en als hij thuiskwam, kon hij gaan koken. De zorg voor mijn oudste zoon gaat natuurlijk gewoon door. De zorg voor mijn jongste zoon ook, maar dat houdt vooral in dat je er voor hem bent. De rest kan hij zelf. Bij mijn zoon in rolstoel is het een ander verhaal. Als hij ziek is, kan hij nog minder dan wanneer hij niet ziek is. Dus in mijn zieke toestand moest ik naast uitzieken veel zorg verlenen. Heel opvallend is: AlƟjd als ik ziek ben krijg ik telefoontjes van instanƟes, die mij nog terug zouden bellen. Zo ook deze keer. Een medewerker van de thuiszorgorganisaƟe waar ik een zorgvraag voor mijn zoon heb neergelegd, belde. Met mijn zieke hoofd ben ik een halfuur met de medewerker in gesprek geweest. Ik weet zeker dat diegene niet door heeŌ gehad dat ik griep had. Mijn oudste zoon, die dus ook ziek thuis was, kreeg telefoon van het UWV, over een aanvraag en er stond een telefonische afsrpaak met de revalidaƟearts gepland. Hij heeŌ deze mensen te woord kunnen staan, omdat hij ziek thuis was. Als hij op zijn opleiding was geweest, was dat niet zondermeer mogelijk geweest. Voor de uitkomst van de telefoongesprekken die zoonlief had, moest ik vervolgens nog wat acƟes uitzeƩen. Ik heb deze acƟes over 2 dagen heen geƟld, wat ik heel goed vond van mezelf. Wachten tot ik beter ben…...dat kan ik niet. Procedures duren vaak lang, dus gas erop. Soms is het best handig om ziek te zijn. Als moeder kun je eigenlijk niet ziek zijn!