Blog Schrijvmeisje: 'Missie geslaagd'

Wellicht heb je aan het begin van de zomer mijn vorige blog ‘ Voorbereiding ‘gelezen. Wat een tijd geleden is het al weer. We zitten al begin september. School en werk zijn weer begonnen.

Dat we al richting de herfst gaan, wil niet zeggen dat ik de zomervakantie vergeten ben. In tegendeel. Ik kijk er nog regelmatig op terug. Zoals beloofd een verhaal over hoe onze volksverhuizing naar Zeeland gegaan is.

We waren niet de enige Nederlanders die bedacht hadden om naar Zeeland te gaan, dus we hadden heel wat file. Uiteindelijk hebben we zo’n 4 uur over de reis gedaan. Dat betekent dat de rolstoeltaxi er waarschijnlijk minstens 6 uur over had gedaan, als we her en der andere passagiers moesten oppikken.

Zoals we het nu hadden georganiseerd was het goed. Onze auto met manlief en jongste zoon. De Zonnebloem-rolstoel-auto met mijn oudste zoon en ik.

De autobingo van: zie je een caravan, camper, of rode auto, is wat achterhaald voor onze zoons. Dit keer werd er door de jongens autobingo uitgeprint met tal van automerken van Lambo tot Ferrari tot Aston Martin. Ze hadden bedacht ieder een walkietalkie te nemen. Zo werd er onderweg heerlijk gecommuniceerd over de ether. En met discipline. ‘Ik zag een Porsche, heb jij die al? Over. Nee, maar wel een Audi. Over.’ En af en toe:’ Mama vraagt aan papa of het de eerst komende afslag is of de volgende. Over. Oké. Over. Het is niet deze maar de volgende. Over.’

Vervolgens gaan de jongens rustig verder met hun stoere versie van autobingo. Af en toe galmt er schelle muziek door de walkietalkies over en weer. ‘Deze muziek draaien wij. En jullie? Over.’

Het is nog nooit zo rustig in de auto geweest. Heeft zijn voordelen in twee groepjes rijden.

 We hebben er mooi weer bij, zonnetje, niet heet, niet te koud. Op de camping aangekomen zetten we de tent op, klikken het bed in elkaar en de matjes van de rest blazen zichzelf op.  

In een recordtijd van minder dan 2 uur staat onze tent en onze hele hebben en houden voor de kampeerweek en wegen wij een kilo lichter door het zweten.

We merken al snel dat het heel fijn is om de electrische rolstoel mee te hebben!

Sinds een jaar kan Bas niet meer lopen. Dan red je het niet met alleen zijn driewielfiets. Van de fiets afstappen en een paar stappen lopen in de recreatieruimte, om vervolgens te gaan zitten, kan niet meer. Vorig jaar hadden we de driewielfiets en handbewogen rolstoel mee. Helaas werd die rolstoel niet door Bas’ handen bewogen, maar waren wij en broerlief steeds aan het duwen. Wat een vrijheid heeft Bas nu en hebben wij, broer en ouders nu!  We maken fietstochten  met z’n vieren naar verschillende dorpjes toe. Willen we wat verder weg of is het handiger om de rolstoel mee te nemen, pakken we met z’n vieren de rolstoelauto.  Hoe fijn is dit!

In zee zwemmen hebben we ook gedaan. Op de camping werd er door tienerzoon van 13 jaar ge-long-board en door beide jongens gevoetbald. De een vanuit de rolstoel en de ander gewoon. Bijna dagelijks waren manlief en ik ook aan de beurt om balletjes over te passen.

Voordat we op vakantie gingen was de grote vraag: Kunnen wij als gezin nog kamperen?

We stelden onszelf deze vraag omdat  Bas er sinds vorig jaar beperkingen bij heeft gekregen. Het antwoord op die vraag is: Ja, we kunnen nog steeds kamperen.  Dat hoopten we al.

En wat betreft de rolstoelauto: Het is ons zo goed bevallen een auto te hebben waar de electrische rolstoel in meegaat, dat we sinds kort zelf een rolstoelbus hebben.

Deze blog is geschreven door Schrijvmeisje.

Ik ben getrouwd en moeder van 2 tienerszoons. Een van mijn zoons heeft speciale zorg nodig. Op de website van het CJG Ermelo kun je de komende tijd mijn blogs lezen, die gaan over opvoeden en opgroeien in de breedste zin van het woord.