Blog: oversportieve moedercoach
We leven in een gekke,
spannende tijd. Het corona virus gaat door de wereld, ook door Nederland.
Ben je er veel mee bezig? Ervaar je angst? Leef je van nieuws update naar
nieuws update?
Hoe gaat het met je kinderen? Lukt het je om de dagen op een goede manier door
te komen, waar tijd en rust is voor schoolwerk, thuiswerk en ontspanning? Voel
je je onzeker nu je allerlei dagschema’s voorbij ziet komen op social-media
over hoe jij je dag moet invullen met je kinderen? Vraag jij je af of je het
goed doet, omdat jij de dag op je eigen manier invult, met de simpele reden:
jij weet wat jouw kinderen en jij nodig hebben? En als je wel op je werk moet
verschijnen, heb je de opvang voor je kids goed kunnen regelen?
Er komt veel op ons, als ouders af in deze periode. Er wordt veel van ons
gevraagd. Alles loopt anders dan gepland.
Mijn oudste tienerzoon zou afgelopen week met Stichting Stoer Winterweken op
zitskikamp gaan. Tot nu toe is dit het enige kamp, waar hij zonder zijn ouders
naar toe kan, omdat hier alle begeleiding en verzorging meegaat die hij nodig
heeft. Hij zit in een rolstoel, staand skiën kan niet, maar zitskiën met
begeleider wel. Hoe tof is dat? Deze wintersportvakantie is natuurlijk afgelast
vanwege dat virus. Hij keek er zo naar uit!
Mijn jongste tienerzoon geniet van korfballen. Twee keer per week trainen met
zijn gezellige team en op zaterdag een wedstrijd spelen. Korfbal ligt stil. Die
3 keer per week sporten mist hij echt!
De situatie rondom het virus heeft ook mooie kanten. Herken je dat?
Ik zie ouders meer optrekken
met hun kinderen dan ooit! Samen wandelen, fietsen, bakken, koken, knutselen.
Ouders geven thuisonderwijs. Ik zie ouders die meer rust in hun kop hebben dan
voorheen. Je herkent het vast; de strakke planning die je in je gezin dagelijks
had, is nu even niet meer de baas is. Doordat alles stil ligt hoef je niet van
agenda onderdeel naar agenda onderdeel te rennen. Weekenden zouden zijn bedoeld
om op te laden, maar zeg nou zelf, die zaten vaak vol met sporten, boodschappen
doen, klussen, verjaardagen en naar de kerk gaan. Met dat ik dit opschrijf,
weet ik dat ik over een paar weken wel naar het drukke, hectische leven zal
verlangen. Voor nu echter, kan ik wel van de rust genieten.
Een lang gekoesterde droom van mij, werd vanmiddag werkelijkheid. Mijn jongste
zoon wilde samen met mij hardlopen! Ik loop al tig jaar en heb hem vaak gevraagd
of hij eens mee wilde rennen. Dat ging hij echt niet doen! Nu wil het geval dat
de gymleraar van school een opdracht heeft gegeven als “thuisgymles”: “ga
hardlopen”. De eerste sessie, van het door de leraar geleverde opbouwschema,
ging voor mijn zoon vanmiddag van start. Als een echte hardloopcoach gaf ik
hem, al rennend in mijn hardloopoutfit, aanwijzingen. Ik moedigde hem aan en
hield de tijd bij. Of hij nou op zo’n oversportieve, uitslover van een
“moedercoach” zat te wachten is de vraag. Toch hij moest toegeven dat het
hardlopen goed ging en nog best leuk was ook!! En ik was zo blij als een kind!