Blog: ASS en AJAX

Mijn zoon Kick zit sinds dit schooljaar in groep 1 van het speciaal onderwijs. Vanwege zijn ASS en ontwikkelingsachterstand heeft hij baat bij veel structuur, kleine klassen en één op één begeleiding. Na een half jaar kreeg hij z’n eerste rapport mee. En wauw, wat was dat een mooi rapport. Hij gaat met sprongen vooruit. Voor mij een bevestiging dat we een goede schoolkeus hebben gemaakt. Want dat is echt geen eenvoudige beslissing. Man, man, wat heb ik me daar sappel om gemaakt. En zo heerlijk te zien dat hij nu met plezier naar school gaat en op zijn plekje zit. Hij herkent zelfs al de letters van zijn eigen naam. Ik ben een trotse mamma.

Mag ik ook mee naar AJAX?
Wat mij ook heel trots maakte was dat ik met twee zoons naar AJAX ging afgelopen december. Deze mamma is namelijk een die-hard AJAX supporter. Je begrijpt, dat virus wil je overdragen aan je kinderen. Maar omdat ASS kinderen nogal prikkelgevoelig zijn, dacht ik dat Kick meenemen naar de Johan Cruijff ArenA een brug te ver zou zijn. En toen gebeurde er dit:
Mamma:  “Jesper, zondag ga je mee naar AJAX hè. Mamma heeft kaartjes voor jou en pappa gehaald.”
Kick: “Mamma mag ik ook mee naar AJAX?” (even tussendoor:  zo’n mooie zin had hij er een haf jaar geleden niet uitgegooid, trots!!)
Mamma: “Wil jij echt met mamma mee naar AJAX Kick?”
Kick: “Ja, mamma.”
Mamma: “Waaauuuuuuwwwww!!!”

Nee, geen beren meer!
Al mijn argumenten om het niet te doen verdwenen door dit euforische moment als sneeuw voor de zon. Mijn zoon wil mee naar AJAX. Wat kan er mooier zijn dan dat? Toevallig had ik door afzegging van vrienden nog een kaartje over. Dus Kick kon mee. Toeval bestaat niet.
Zondagochtend voordat we gingen bekroop me toch een klein beetje een angstig gevoel. Want wat als hij het niet trekt? Er zit wel 50.000 man in het stadion, en mensen om ons heen schreeuwen, fluiten, springen, juichen en wat al niet meer. Prikkels, prikkels, prikkels….. Maar hé, had ik niet met mezelf afgesproken dat ik geen beren meer op de weg zou zien, voordat ze zich daadwerkelijk aandienen? Dus schudde ik het angstige gevoel van me af, deed ik Jesper en hem een AJAX sjaal om en gingen we op weg naar Amsterdam-Zuid.  

Met Bloed, Zweet en Tranen
Van de wedstrijd heeft hij niet veel gezien. Maar wat heeft hij genoten. Ik zag hem alles in zich opnemen. Het overweldigende gevoel als je voor het eerst van je leven in zo’n groot vol stadion bent. Het was van z’n koppie af te lezen. En dan de M&M’s en de chippies, die waren ook fantastisch. En o ja, de stoeltjes die opklappen als je gaat staan, te gek zeg. En lekker meezingen met Bloed, Zweet en Tranen en de AJAX Marsch. Mijn moederhart vulde zich met nog meer trots. Mijn bijzondere kind genoot, ik genoot, wij als gezin genoten. Behalve Lenny dan! Die kon niet mee, ik had maar drie extra kaartjes. Hartverscheurend waren zijn tranen dat hij niet mee mocht naar AJAX en zijn broers wel. Tja…..begrijpelijk. Volgende keer haal ik vier kaartjes!