BLOG: Anders ga jij toch vast lopend naar huis

“Anders ga jij toch vast lopend naar huis.” Dat zei ik tegen Kick toen ik met hem stond te wachten op zijn broer bij school. Dom natuurlijk. Heel even verloor ik mijn geduld en vergat ik dat hij alles letterlijk neemt. Veel mensen met ASS hebben deze eigenschap. Kick ook.

Kick was uit mijn vizier verdwenen
Ik had de zin nog niet uitgesproken of meneer sprong uit de bakfiets en wandelde weg. Tegelijkertijd fietste zijn kleine broertje bijna een onder een auto. En kwam de oudste de school uit rennen. Ik keek nog snel achterom, nadat ik zijn broertje voor de auto had weggetrokken, en zag hem rustig de straat uitlopen. Zo snel als ik kon probeerde ik zijn broertjes op de fiets te krijgen en richting huis te rijden. Maar je weet hoe dat gaat…..fietssleutel zoeken, fiets pakken, nog even een praatje maken. Kortom, heel snel ging het allemaal niet. En Kick…..die was uit mijn vizier verdwenen. De hoek omgegaan.

Kick is weg, Kick is weg
Nog redelijk rustig fietste ik met zijn kleine broertje de hoek om. Geen Kick te zien. De paniek sloeg toe. En zijn oudste broer schreeuwde tegen wie het maar hoorde wilde: “Kick is weg, Kick is weg.” Mijn vriendin die hier direct op aansloeg zag de paniek in mijn ogen en handelde gelukkig snel. “Angeniet, fiets jij richting huis, ik fiets de andere kant op en zodra ik hem zie bel ik je.”

Daar rende een klein mannetje in een blauw jasje
Ik fietste door. De boulevard op. Ik zag geen Kick. Moest ik nu terug of door??? Nee ik moest door. Dat had ik net afgesproken. Bij de Vischpoort zag ik de verte een mannetje met een blauw jasje rennen. Ja hoor dat was hem, dat was hem…..toch? Nog een keer goed kijken….YES het was hem.

Dag doemscenario’s
Wat een opluchting. Hij had het wandelen blijkbaar verruild voor rennen en was inmiddels al bijna aan het einde van de boulevard. Maar man man, wat was ik blij dat ik hem zag. De doemscenario’s: in het water gevallen, onder een auto gelopen, verdwaald, ontvoerd (ik kan nogal dramatisch zijn) voelde ik van me afglijden. Boos kon ik niet op hem worden. Hij had gedaan wat ik van hem vroeg. Dat ik het niet serieus meende, kan ik hem niet verwijten. Cynisme, ironie, sarcasme en retoriek zijn hem immers vreemd. Dat wist ik toch!!

Vaak leidt ‘het letterlijk nemen’ tot grappige reacties en situaties
Gelukkig zorgt ‘het letterlijk nemen’ vaker voor grappige reacties en situaties. Zoals die ene keer dat hij een blauw oog had door een botsing met een klasgenootje. Ik: “Kick, je hebt een blauw oog schat.” Hij: “nee mamma, ik heb een wit oog.” Of dat oma zei: “van heel lang tv kijken krijg je vierkante ogen.” En hij om de paar minuten naar de spiegel rent om te kijken en zegt: “Ik heb nog ovale ogen hoor.”

Als ouder van een kind met ASS moet je altijd aan staan en extra alert zijn
Helaas pakte het dit keer anders uit. Ik vond het verre van grappig. Eerder angstig. Ik heb me dan ook voorgenomen voortaan twee keer na te denken voordat ik iets zeg. Of dat altijd gaat lukken? Ik zou het liefst volmondig JA willen zeggen. Maar ik weet ook dat ik soms moe ben, druk of afgeleid. En daardoor niet altijd even scherp als ik zou moeten zijn. Want als ouder van een kind met ASS moet je altijd aan staan en extra alert zijn. Heel eerlijk…….dat lukt me gewoon niet altijd.

Mijn naam is Angenieta en ik ben moeder van 3 zoons. De oudste is 8 jaar, de middelste 6 jaar en de jongste 5 jaar. We wonen in het mooie Harderwijk. Mijn middelste heeft ASS en een ontwikkelingsachterstand. Dit heeft behoorlijk impact op ons leven. Het is niet altijd makkelijk en soms best zwaar. Maar het levert ook heel bijzondere en mooie momenten op, die ik graag in mijn blogs met jullie deel.