Blog: Actief
Het is de periode dat jongeren hun vaccinatie krijgen. Zo ook mijn zoons.
Zoals u weet, moet men na de vaccinatie 15 minuten plaatsnemen in de ruimte voor het geval er bijwerkingen optreden. Een van mijn zoons moest echter 30 minuten wachten. Hoezo dat? Nou dat zal ik u uitleggen. Toen hij een jaar of 2 was heeft hij eens een allergische reactie gekregen op een bepaald medicijn. Dit kwam terug in de vragenlijst voor de vaccinatie. Eerst langs de arts bij de priklocatie. Ze nemen het zekere voor het onzekere: 30 minuten blijven na de prik.
Na de 30 minuten wachtend, voor ons uit starend, op ons mobieltje starend, verlaten we zonder klachten de zaal.
Vandaag reed ik mijn oudste zoon naar de priklocatie toe voor zijn tweede prik. Vragenlijst laten zien. Langs de arts. Het verhaal van de allergische reactie van 15 jaar geleden weer uitleggen en met spanning op de uitspraak van de arts wachten. Wat zou ze zeggen?
“Veiligheid boven alles, wacht maar lekker 30 minuten”.
Of: “Beste jongen, ik laat je vrij na 15 minuten, want ik weet dat je die voetbalwedstrijd van je favoriete club niet wil missen en je hebt ook nog reistijd van een halfuur. Laat je maar snel prikken, wacht 15 minuten, en sjees naar huis. Dan mis je maar 5 minuten van de wedstrijd. De vorige keer kreeg je geen bijwerkingen, dus!”
Terwijl we met de arts in gesprek zijn, loopt een prikmannetje naar haar toe met een formulier met een oranje sticker. Voor de goede orde: een oranje sticker krijg je wanneer je langs de arts moet met je ingevulde vragenlijst. De prikker vraagt aan de arts: Wat staat hier? Waarop de arts antwoord: “Contra indicatie.” Waarop de prikker vraagt: “En dat betekent?” De arts: Dat er geen probleem is, die persoon hoeft niet langer te wachten na de prik.” Ik zie dit tafereel met verbazing aan. De communicatie tussen de arts en de prikkers kan beter.
Na excuus van de arts richting ons, gaat ze verder met het beoordelen van de oranje sticker van mijn zoon. De arts: “Het computersysteem accepteert niet dat je na 15 minuten vertrekt. Eén keer langer blijven is altijd langer blijven. Ikzelf vindt dat je na 15 minuten wel kan gaan, omdat je de vorige keer geen klachten had, zegt de arts.“ Vijftien minuten actieve observatie en zo nodig langer blijven is mijn advies. Ga je daarmee akkoord?”, vraagt ze aan mijn zoon. “Ja.”
Ze schrijft wat op de vragenlijst, waarmee we naar het volgende loket moeten. De mevrouw achter het loket bekijkt de papieren en vraagt: “15 minuten actief, dus 15 minuten bewegen na de prik? “ Een beetje lachend zeg ik: “Nee, 15 minuten actieve observatie en zo nodig langer blijven.” De vrouw: “O, hier staat alleen 15 minuten actief. Vandaar.”
Fantastisch die duidelijkheid hier. De mensen achter het prikloket weten precies wat de arts bedoelt. Ze hoeven maar te lezen wat er op de oranje sticker staat en het is duidelijk. Het loopt hier gesmeerd. NIET!
Mijn zoon en ik hebben een onderonsje terwijl hij op zijn prik wacht. “Ik had mijn voetbal moeten meenemen. Vijftien minuten bewegen, daar weet ik wel raad mee.” “Hahaha.” De prik wordt gezet. We nemen plaats. Een jongeman zit onderuit gezakt met zijn gezicht naar de gevaccineerden toe. Hij drinkt uit een blikje cola en vraagt aan zijn collega die langsloopt: “Hoeveel moeten er nog?” Ik vang iets op dat er nog 46 moeten en dat de jongeman honger heeft en moe is. Tegen mijn zoon zeg ik: “Wat wordt jij actief geobserveerd, zeg!” Hij: “Ja, zo gaat dat altijd bij dit soort dingen, toch?” Ik knik instemmend en we lachen. En dan om 18: 15 uur: Yes het is tijd. Yes geen klachten. Yes let’s go! Op naar huis om de voetbalwedstrijd te kijken!
Schrijvmeisje